همه به جنگند

میگفتش که:
تو نگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید

تو یکی نه‌ای، هزاری، تو چراغ خود برافروز

و باب یه سوال رو باز می‌کنه:

واقعا؟

غرور آکادمیک

شما برو به شکل تصادفی یکی از مناظره‌های پرگار بی‌بی‌سی رو نگاه کن

به احتمال بالای 70 درصد حداقل یکی از طرفین به شدت زبون نفهمه و بدون توجه به حرفای رد و بدل شده، مصره که خودش داره درست میگه

حس میکنم این همونیه که ازش به غرور اهل علم یاد کردن. آدما که فک میکنن چیزی بارشونه دیگه تو خودشون نمیگنجن! ممکنه به نظر بیاد که عالم واقعی متواضعه و بیشتر که یاد میگیره میفهمه کمتر بلده، اما واقعیت اینه که حتی با وجود اینکه میدونن کمتر بلدن هم اصرار دارن به صحت حرفشون!

ممکنه بگین که دارم چرت میگم و استدلالهایی هم داشته باشین ولی من اصرار دارم چیزی که میگم درسته =((

بعدا نوشت: البته جنس بحثای پرگار چون اکثرا ایدئولوژیکن، بعید نیست همچین حالاتی

توهم

خداییش اسگلی

یه‌ساعت‌بعد‌نوشت: کاریز خوش دارد خیال کند که رودها تنها برای این هستند که به او آب برسانند!